Pamiętam gdy w czasach podstawówki, pierszy raz samodzielnie zagrałem w czwartą odsłone Heroes of Might and Magic i pierwszą kampanie jaką wybrałem była właśnie ,,Cena Pokoju'', z zapartym tchem tocząc kolejne bitwy, wyczekiwałem kolejnych ,,dymków" by co raz  bardziej wsłuchiwać się w tą niezwykłą historie.
I choć znam tą historie, to wciąż do niej powracam i nigdy się przy niej nie nudze( może to też sprawka sentymentów :) ), a Emilia Nighthaven jest jedną z moich ulubionych postaci z gier. A wy co myślicie o fabule tej kampani i o samej Królowej Wielkich Arkan?

Ja osobiście wolę Solmyra albo Gavina Magnusa. Są to bardzo ciekawie napisane postacie.

Dla mnie jest to kampania gdzie Gavin został przedstawiony jako postać tragiczna. Znamy go z Heroes Chronicles i Might and Magic 7. Co prawda nie zdobył wielkiej sympatii Tarnuma (który nie znosił jego arogancji, zresztą był uprzedzony do czarodziejów ze względu na swoją przeszłość), ale M&M7 oraz Heroes 3 jasno stawiają Gavina po stronie dobra. Zniszczenie świata sprawiło że Gavin się bardzo zmienił i nie chciał dopuścić by to się powtórzyło. Musiało się to wziąć z gorzkich rozmyślań, że mógł temu zapobiec gdyby wszyscy go posłuchali. Wtedy musiał narodzić się pomysł pozbawienia wszystkich wolnej woli by słuchali tylko jego. Ład na całą wieczność.

Heroes 4 przedstawiło nowy koncept przynależności. Mamy sfery typu Życie, Natura czy Śmierć, ale mogą być one w różny sposób interpretowane. Gavin Magnus stał się przykładem ekstremalnej formy Ładu, ale ciągle mieszczącej się w charakterze Praworządny Neutralny. Znaczy to w sumie tyle, że nie chciał pozbawić świata wolnej woli bo był tyranem, podkręcającym wąs złoczyńcą lub coś w tym stylu. Solmyr dobrze rozumiał intencje Magnusa, ale uznał że posunął się za daleko.

Dlatego zapytany o ulubione postacie z H4, powiedziałbym: Gavin, Solmyr, Gauldoth. Honorowe wyróżnienie dla Tawni i Tarnuma. No, Emilii też, niech stracę.

„Emilia Nighthaven stała się wielką królową i wspaniałą kobietą dzięki temu, że w jej sercu nie było nienawiści. Zawsze gotowa była dać komuś kolejną szansę, nawet wrogowi. Rzadko pojawia się osoba potrafiąca odrzucić naturalną chęć zemsty i traktująca najeźdźcę sprawiedliwie, a nawet obdarzająca go później zaufaniem.”

...

Absolutnie niezwykle ! Fabuly w czworce sa najdluzsze i najlepsze . Az sie chce czytac mimo ze nikt nie lubi scian tekstu. A tu jednak czytasz . To jest sztuka . Mnie wciagaja wszystkie czesci . I wszystkie kampanie . Czworke lubie bardzo zwlaszcza jak sobie naprawilem bledy . Tak Emilia jest jedna z dobrych postaci . I trudno jej nie lubic . Zreszta tak jak i Warjak . Ja ich jeszcze prawde mowiac NIE PRZESZEDLEM :-) Tylko trzy kampanie zaliczylem ba sa strasznie dlugie ! :-) Emilie Tawni i Gaulodtha . Tylko ta ostatnia byla w tresci oblesna ale taki bohater . I zaczalem Elwina i Sheare tez absolutnie swietne teksty ! Zreszta ciesze sie ile jeszcze przede mna kampani ! I to super bo podejrzalem obrazki z dodatkow i tam to sie dzieje ! A same obrazki sa super ! Teksty tez na pewno ! Duzo jeszcze przede mna :-) Warto czytac . Górą Emilia ! :-)

Aj Baronie od końca te kampanie pocisnąłeś, ale spoko bo sam zaczynałem od Gauldotha.  :stupid: W każdym razie przechodzenie ich po kolei ma nieco większy fabularny sens, nieco gdyż toczą się oddzielnie od siebie. Jednak w kampanii Gauldotha są wspomniane Emilia i jej Arkany.

Najdłuższa jest Cena Pokoju, a najkrótsza Chwała Dni Minionych. Najłatwiejsze jest Prawdziwe Ostrze (tzn. dopóki neutrale na Czempionie gracza nie zasypią).

Zdaje sie ja przeszedlem --- Gouldotha Tawni Emilie Warjaka i Zaczalem Elivna i Sheare --- w tej kolejnosci . Czyli cztery i troche , pomylka :-) Gram oczywiscie na najwyzszych poziomach trudnosci ... Tylko to trwalo z 6 lat ! Ja gram na przemian raz scenariusz raz jedna mapa kampanii drugi scenariusz druga mapa kampanii itp . :-) Zreszta i w jedynke dwojke trojke w miedzyczasie . To nie tak szybko :-) Teraz zasiadlem do MMVIII :-) Nie ma letko ... Ile jeszcze przede mna ...

Jak grasz wszystkie misje na czempionie to się nie dziwię, że długo idzie.