Disciples: Święte ziemie (ang. Disciples: Sacred Lands) – strategiczna gra turowa z serii Disciples stworzona przez studio Strategy First i wydana 28 września 1999. W Polsce ukazała się dopiero 23 sierpnia 2001, a polskim dystrybutorem został Lemon Interactive.

Przy tej grze spędziłem osobiście chyba najwięcej czasu, jak chodzi o całą sagę. Ten surowy klimat, ten mrok, świetne portrety bohaterów, muzyka... piękna sprawa. Pod względem fabularnym również prezentuje się bardzo ciekawie - każda z kampanii poszczególnych frakcji przedstawia nietuzinkową historię, które razem łączą się w logiczną całość i - co najważniejsze - stanowią punkt wyjścia dla części drugiej, gdzie linia fabularna osiąga swoje apogeum.

Naprawdę szkoda, że gra została niedoceniona za swoich czasów, bo w mojej ocenie niewiele ustępuje Heroes III, miejscami co prawda nieco gorsza (szczególnie jak chodzi o system walki, choć mnie osobiście nawet się on podoba), ale są aspekty, w których w mojej ocenie wygrywa z Heroes, szczególnie jak chodzi o fabułę i mroczny klimat.

Według mnie cieżko spotkać drugą grę z tak dobrym klimatem jak Disciples. ( a poza tym też jest z najlepszego rocznika '99 :D ) Ta gra jest niesasmowita i jej miejsce u mnie w rankingu jest bardzo wysokie :) na pochwałe zasługuje też muzyka i polscy aktorzy podkładający głos( nie wiem czy wam też, ale mi naprawde zapadli w pamięć), walka też zasługuje na pochwałe( oryginalnie i prosto) W zasadzie to ciężko znaleźć czegoś w tej grze co nie zasługuje na pochwałe :D

Zgadzam się, w mojej ocenie Disciples I miało najlepszy klimat w całej serii, a zarazem jeden z najlepszych, jaki spotkałem w grach w ogóle. Powiem szczerze, że pod tym względem Apostołowie wypadają moim zdaniem lepiej niż Heroes 3. Naprawdę szkoda, że seria nie zyskała większej popularności - niesłusznie pozostając w cieniu hirosków.

Wyszła bardziej z cienia, kiedy gracze rozczarowani czwórką postanowili popróbować Disciples 2. Potem jeszcze wydali dodatki, minęło parę lat a potem zupełnie znikąd wypuścili trójkę, która jest bardzo inna od reszty. Nie wiem co tam się działo, ale serii nie wyszło to na dobre, do tego czy oni nie mieli problemów finansowych?

Niestety, studio po klęsce Disciples 3 (która zresztą wcale nie była grą aż taką złą, tak jak mówisz, po prostu inną) upadło i nie ma praktycznie żadnych szans na kontynuację serii. Szkoda, że sprawy finansowe zabiły ten świetny tytuł.

Trójka była spoko, tylko że strasznie niedopracowana. To wyglądało jakby ktoś wypuścił grę która była zrobiona dopiero w 70%. Chociaż wciąż miała swój klimat :) Ale gdyby jeszcze faktycznie ja dopracowali to by była jedna z faktycznie najlepszych gier


A wracając do jedynki, to która rasa była waszą ulubioną?

Dobre pytanie. Bardzo lubiłem grać standardowo imperium, a także nieumarłymi hordami. Najgorzej grało mi się klanami.

U mnie też ulubione było imperium, dobra inicjatywa, możliwość awansu na takie jednostki jak paladyn, czy anioł( chociaż anioł był dużo lepszy według mnie) a przede wszystkim do tego Kapłan imperium :)

Moja druga ulubiona rasa były hordy, paraliż przydatny( chociaż kiedy się miało wybór widmo albo Lisz/Wampir to warte zastanowienia :D)  i silni byli też dlatego że mogli tak samo jednostki do walki jak i do magii rozwinąć na 4 poziom.

Na trzecim miejscu dałbym klany, ogólnie nie pasowały do mojego stylu gry, słaba inicjatywa + mało punktów ruchu, innymi słowy katastrofa. Chociaż gdyby tylko jakimś cudem zdobyć im leczenie, to wtedy by byli silni :)

Ostatnie miejsce zajmują legiony, dlatego że nie lubię brać jednostek zajmujących 2 pola( a poza tym to potrzebują pełno doświadczenia) i jednostki do pierwszego szeregu słabe, najgorsze w całej grze :/ rozwój magi na przyzwoitym poziomie i to wszystko. Może jakby drzewko gargulcow było lepiej rozwinięte to wtedy ta rasa stalaby wyżej. A poza tymi wszystkimi minusami mam do nich zrazenie z dzieciństwa, bo się ich zawsze bałem :D

Tak, w Imperium największą zaletą jest zdolność leczenia kapłanów - dzięki temu możemy z niejednej walki wyjść bez strat, a nawet zregenerowani :D. Do tego mocarne anioły, czarodzieje w drugiej linii i pozamiatane.

W hordach największy problem stanowi przetrwanie początku, z czasem rasa ta staje się nie do zatrzymania ^^. Poza tym zawsze mamy też do dyspozycji wilkołaki, odporne na broń, którą walczy większość stworzeń w Disciples.

Legiony potępionych są fajne, ale jednostki wymagają bardzo dużej liczby EXP, do tego właśnie dochodzi konieczność opierania się na dwupolowych jednostkach. Podoba mi się w tej rasie, że wszyscy bohaterowie są bardzo szybcy albo latają, co pozwala zrobić niezły pogrom w krótkim czasie :D.

W górskich klanach bohaterowie są powolni, a jednostki mają niską inicjatywę. Fatalnie mi się nimi gra, bo trudno przejąć w ogóle kontrolę nad tym, co się dzieje na mapie.

I przekleci też mieli przydatnego inkuba, pamietam ze wystarczyło go miksturami na trafienie i wytrzymałość ( drużynie też na wytrzymałość miksturki) i można było luzem zdobyć stolicę, a zdobycie stolicy w Disciples 1 to już jest coś :D

Mnie się chyba nigdy nie zdarzyło zdobyć stolicy w Disciples I, nawet nie próbowałem :D. Dużo natomiast stolic ubiłem w Disciples III, tam to było niby uproszczone, ale trzymało się kupy fabularnie (np. sprawa zabicia strażnika Imperium przez Ferrego).

Generalnie wojaki legionów jak je wyexpimy, to są najmocniejsze w grze. Wniosek jest taki, że trzeba ubić sługusy Bethrezena jak najszybciej :).

A, i jeszcze bym dodał, że moim zdaniem najlepsze czary mają ludzie Imperium. Dużo wspomagaczy, leczenie, niezwykle pomocne przed finałowymi bitwami. Tego mi niestety brakuje chociażby u nieumarłych, gdzie jest multum silnych klątw, ale co z tego, skoro np. celem jest zdobycie jakiegoś miasta, a na nie czaru nie rzucimy ;/.

Ale za to imperium jest słabe w przyzwaniach, z tego co pamiętam to mieli tylko żywą zbroje.