Gracz powinien znać ce i nagrodę za przygodę tylko jeśli dostanie ją od kogoś. Reszta według mnie jest dobra. Mam jednak pewne zastrzeżenia. Jeśli ktoś ma na przykład 3 obrony i spotka wampira to co? Nie uda mu się uciec, wampir go zobaczy i walka konieczna. Ale nie może go pokonać bo ma za mało Ataku. Jak wtedy jest rozgrywane?

Ej, tylko jedna sprawa Mati. To co napisałeś... To nie jest RPG. A z przymrużeniem oka co najwyżej jakaś karykatura RPG, gdzie ograniczony jest główny czynnik, jakim jest wolność gracza. Jeśli chcecie się bawić w takie zabawy, to proszę bardzo, jednak z naturą gry fabularnej ma niewiele wspólnego. No to tak:

- Podział na tury
- Każda tura to kilka misji do wyboru
- Gracz zna jedynie krótki opis misji, jej cel i nagrodę

Ja jestem za podziałem na sesje, gdzie wydarzenia każdej następnej są regulowane przez poprzednie. Podział na tury jest tak sztuczny, że aż kole w oczy. Przede wszystkim dobrze widoczny rys fabularny, a nie podział na questy. Mają one być wprowadzane subtelnie, a nie poprzez informację "Otrzymaliście nowe zadanie. Cel: xxx. Nagroda: yyy". Rozmowa w karczmie, przykładowo, ok, ale poprzez rozmowę gracze raczej winni się domyślić, o co biega.

- O powodzeniu misji decydują:
  * statystyki bohatera (np.: Jeżeli gracz posiada więcej niż 5 punktów ataku, to pokona Wampira)
  * umiejętności specjalne (np.: Jeżeli gracz posiada Dyplomację, to może negocjować z Jaszczurem)
  * czynniki losowe (np.: Burza nie pozwoliła ci przejść przez rzekę)
  * wybory akcji przez samego gracza (np.: Na polanie kręci się Zjawa, wygląda na osamotnioną. Co zamierzasz zrobić?
       a) atakować --> Walka (jeżeli masz więcej niż 3 ataku i 2 obrony - wygrywasz) b) spróbować ominąć --> Pułapka (Rozbójnicy napadli cię - klęska) c) Porozmawiać --> wynik rozmowy zależy od Inteligencji gracza (dobrze przeprowadzona rozmowa to sukces))

PRZEDE WSZYSTKIM inteligencja gracza. Dopiero potem porównujemy to, co napisał z tym, jakie ma statystyki. Oceniamy to, czy i jak bardzo jego postać wykonała to, co zamierzała. Pisałem już o tym gdzieś: postać opisuje swój ruch, przeciwnik kontrruch i potem MG spogląda na statystyki, posty i stara się ogarnąć sytuację. A jeśli już ma być taki system nastawiony na staty to niech będzie używana kostka, gdzie stat będzie bonusem, a nie czysta liczba.

- Można wykonywać 1-2 misji na turę
- Każda tura to także możliwość podróżowania po Antagarichu
- Podróże mogą mieć określone cele:
  * poznawanie tajemnic kontynentu, informacji nt. przeszłości (dawne wojny, wydarzenia, postacie, legendy), teraźniejszości (wyścig zbrojeń, przygotowania do wojny, działania poszczególnych państw) i przyszłości (przebłyski proroków i magów) - poznawanie w/w Tajemnic Antagarichu to jeden z podstawowych celów gry
  * poszukiwanie przygód, skarbów (np. na podstawie wskazówek, mapy, etc.)
  * wykonywanie zadań specjalnych, zleconych np. przez króla czy generała (szpiegowanie obcych państw, zamachy na wrogów, kradzieże planów miast, strategicznych map czy dokumentów)
  * ruszanie do innych prowincji i państw w celu znalezienia nowych misji w karczmach/gospodach (różne miejsca oferują różne zadania różnego typu)
- Można podróżować 1-3 razy na turę (liczba do ustalenia!), w zależności od miejsca docelowego:
  * sąsiednia prowincja - krótka podróż (3)
  * kilka prowincji dalej - średnia podróż (2)
  * przeprawa morska lub przejście wzdłuż lub wszerz jednego całego kraju - długa podróż (1)
- najdłuższa możliwa droga to dotarcie do prowincji, która wymaga dwukrotnego przejścia przez granicę lub przeprawy przez wodę

Podział na system turowy uważam za gmatwanie prostej sprawy. Ustalanie kolejki jak w szachach mija się z celem, ktoś ma czas - pisze, nie ma - poczekamy na niego, MG nieco zwolni z przebiegiem wydarzeń. A same podróże mogą być niezliczonymi okazjami do przeżywania przygód po drodze...

- stworzenie drużyny wymaga:
  * wspólnego miejsca startu
  * wspólnego celu wyprawy (np. wyprawa na smoka lub poszukiwania skarbu)
  * aby bohaterowie nie pochodzili z krajów, które aktualnie prowadzą wojnę
  * umiejętności Dowodzenia (przywódca grupy)

Dla mnie drużyna to po prostu kilku gości, którzy się zgadają. Nawet nie potrzebują wspólnego celu, jeden może np. odłączyć się po drodze i ruszyć w swoją stronę. To nie jakiś oddział, tylko luźna kompania. A czemu nie mieliby się spotkać bohaterowie z dwóch wrogich krain? Mogą mieć wspólny cel albo być zmuszeni do współpracy. Kolejny świetny motyw, który byłby zamknięty.

- Antagarich podzielony jest na 8 (lub 9, jeśli stworzymy państwo żywiołaków) oraz x prowincji (trzeba je jeszcze policzyć)
- Przy rozpoczynaniu nowej tury GM określa lokalizację graczy, wypisuje państwo i prowincje, w których się znajdują (jest to potrzebne do określenia misji i możliwych podróży)
- Nowa tura to także nowe wydarzenia ze świata ustalane przez GM (np. śmierć króla, bunt chłopów czy wydanie nowej książki przez znanego uczonego)
- Oprócz starć z neutralami możliwe są także pojedynki pomiędzy Bohaterami (ludźmi)

Jak mówiłem nie podoba mi się ten system tur. Wydarzenia, czy pojedynki również mogą zachodzić w czasie rzeczywistym, ba!, będzie to bardziej naturalne, bo bardziej "elastyczne" pod względem czasowym.

- Walki są możliwe od x tury (do ustalenia!)
- Aby pojedynek się odbył, należy spełnić wymagania:
  * gracze muszą znajdować się na tym samym terytorium - prowincji (celowo - wcześniej zaplanowane LUB przypadkowe spotkanie)
  * wyzwanie jednej ze stron (jeżeli atakujący posiada umiejętność Taktyki lub artefakt Kajdany Wojny, to obrońca nie może odrzucić wyzwania; bez nich posiada prawo wyboru - chyba że pojedynek był wcześnie ustalony, wówczas nie ma możliwości ucieczki)
- Walka polega na ustaleni odgórnie (przed samą bitwą) listy kroków:
  * ofensywnych (5) - atak (wybranym artefaktem lub zwykłym mieczem), strzał z łuku (artem lub zwykłym) lub cios magiczny (zaklęcia ofensywne)
  * defensywnych (5) - obrona (tarcza zwykła lub artefakt), defensywa magiczna (zaklęcia obronne) lub unik (zwykła obrona, tyle że przed strzałami)
  * wspomagających (1) - użycie przed walką zaklęcia wzmacniającego czy też eliksiru, podczas bitwy można zamienić któreś z akcji ofensywnych na wspomagacze (NIE odwrotnie!!!)

Tu już pisałem, że byłbym raczej za opisem słownym z pewnym ograniczeniem. Na jednego posta można wykonać jeden atak i ustawić jednocześnie obronę/rzucić jedno zaklęcie/skorzystać z artefaktu, żeby nie było zbytniego chaosu i wykonywania 50 rzeczy na raz.

Gracze mają na czas bitwy punkty HP, które są równe:

(A + O + M + W) x 10 = HP

Postaci graczy mają ciała i żadne hp nie określi, czy ktoś przeżyje, jak mu się łeb zetnie ;p.

Jeśli chodzi o skille to pisałem o tym wcześniej - są dopełnieniem opisu ("zatwierdzeniem" niektórych akcji) i pomocą do statystyk.

Ogółem stoję w lekkiej opozycji, bo opowiadam się za systemem storytellingowym ze szczególną awersją do cyferek, a wielkim upodobaniem do fantazji, pisania i elastycznego scenariusza i akcji - wbijanie wszystkiego w takie sztywne ramy tworzy z tego bardziej grę strategiczną, niż Role-Playing Game (zwróćcie uwagę na znaczenie tych słów! ;>)
Pozdro, padam z nóg.