W tym temacie bêdê zamieszcza³ ró¿ne wytwory mojej wyobra¼ni.
To co umieszczam teraz to Prolog do jednej z moich historii. Byæ mo¿e napiszê co¶ wiêcej, lub wrzucê ci±g dalszy (pisany do¶æ dawno i wymagaj±cy obróbki - w obecnej formie jest beznadziejny, jak wypociny pó¼nego gimnazjalisty). My¶lê te¿ nad wrzuceniem czego¶ zawieraj±cego elementy autobiograficzne (czyli co¶ o przygodach Saurona z której ery ¶wiata, nie wiem jeszcze której). Mam jeszcze przygotowany szkic przygody pewnego mrocznego wojownika prze¿ywaj±cego liczne przygody. Mam przygotowan± fabu³ê, która jest ca³kiem skomplikowana. Nie bêdzie prostego podzia³u na z³o i dobro, czyli pojawi siê szaro¶æ, ale przechodz±ca g³ównie w ciemno¶æ. Sama historia bêdzie nieco pesymistyczna w wymowie, przez wszechogarniaj±cy wp³yw zepsucia. Pewnie bêdê siê co nieco inspirowa³ seri± gier Diablo, ale nie liczcie na tani± zrzynkê.

Dla u³atwienia, macie tutaj drobn± rozpiskê. Dla lepszego klimatu bêdê pos³ugiwa³ siê innymi miarami ni¿ obecnie przyjêtymi.

Cal : 2,4 cm
D³oñ (4 cale): 9,6 cm
Piêd¼ (2 d³onie) : 19,2 cm
£okieæ (3 piêdzi/2 stopy) : 57,6 cm
S±¿eñ (3,5 ³okcia) : 172,8 cm
Staja: 18 000 cm = 180 m
Mila (40 staj) = 7200 m

To chyba bêdzie dobra "wczuwka" do klimatu. W wiekach ¶rednich nie znano centymetrów, ja piszê w ¶wiecie stylizowanym na ¶redniowiecze, st±d by dodaæ smaczku macie miary.

-------------------------------------

Noc zapad³a nad ¶wiatem. Mroczny ca³un zakry³ wszystko jakby we mg³ê, która kry³a ca³y ¶wiat przed nieznanym. Orze¼wiaj±cy wiatr z zachodu niós³ ze sob± s³odki zapach lawendy i ja¶minu z nutk± od¶wie¿aj±cego zapachu ¶wierku. Cisza, jaka zapad³a by³a niemal¿e namacalne, po chwili jednak rozleg³y siê charakterystyczne d¼wiêki ¶wierszczy, które rozpoczê³y swój nocny koncert. S³ychaæ by³o szuranie, d¼wiêki ³ap st±paj±cych po gêstej le¶nej ¶ció³ce - nocne zwierzêta rozpoczê³y ³owy, które bêd± trwaæ a¿ do ¶witu. Potem ust±pi± miejsca kolejnym istotom w niekoñcz±cym siê cyklu ¿ycia i ¶mierci. Teraz jednak mo¿na by³o wyczuæ co¶ niepokoj±cego. Co¶ poruszy³o siê w krzakach, zwracaj±c na chwilê uwagê zwierz±t le¶nych które czmychnê³y w pop³ochu. Pojawi³a siê postaæ w ciemnym p³aszczu. Wygl±da³a na wysok± i szczup³±. Bi³y od niej moc i ogromna si³a. Istota kierowa³a siê na wschód. Zmierza³a w kierunku tajemniczych gór majacz±cych w oddali. Nazywa³o siê je Miedzianymi, gdy¿ ich br±zowy kolor przypomina³ mied¼ a w pe³nym s³oñcu roz¶wietla³a siê feeri± barw. W tamtej chwili góry by³y jednak szare i matowe. Postaæ szybko i nadzwyczaj zrêcznie pokonywa³a le¶ne przeszkody co tylko utwierdza³o w przekonaniu, ¿e to by³ kto¶ niezwyk³y. To nie by³ jednak elf: osobniki tej rasy by³y mniejsze i jeszcze bardziej szczup³e. Wtem miêdzy mrocznymi drzewami co¶ siê poruszy³o. Postaæ zatrzyma³a siê. czekaj±c na powtórne poruszenie w zaro¶lach. Ciemno¶æ by³a wyj±tkowo gêsta. Nawet krasnoludy z podziemnego królestwa Arkad-Barud s³ynne ze swych umiejêtno¶ci przenikania mroku niewiele by zobaczy³y. Postaæ ruszy³a po upewnieniu siê, ¿e ju¿ po wszystkim. Przemieszcza³a siê szybko, od czasu do czasu nas³uc.h.u.j±c czy nikt jej nie ¶ledzi. Minê³y tak dwie godziny, gdy istota dotar³a na wielk± polanê w tym czasie pokonuj±c czterdzie¶ci staj. Wygl±da na to, ¿e ta puszcza jest niemal¿e bezkresna.

Polana by³a wielka i szeroka. Krótka trawa przypomina³a miêkki dywan, na którym chcia³aby siê znale¼æ niejedna para kochanków. Byæ mo¿e z tej polany korzysta³y te¿ le¶ne driady, gdy¿ kamienie i drzewa by³y rozmieszczony w uporz±dkowany, praktyczny sposób. Gdzie by³y w³a¶cicielki pozostaje tajemnic±, gdy¿ miejsce wygl±da³o na opuszczone, ale nie zaros³o zielskiem przez prawdopodobne u¿ycie le¶nej magii z której te stworzenia by³y znane. Ros³y te¿ kwiaty, których kolorów nie sposób by³o rozpoznaæ w ciemno¶ci. Polana w ¶wietle dnia wygl±da³aby bez w±tpienia piêknie, ale teraz nie by³o czasu siê nad tym zastanawiaæ, gdy¿ znienacka spomiêdzy drzew ukaza³y siê jakie¶ wysokie, szerokie postacie. Zakapturzony podró¿nik wymamrota³ co¶ pod nosem i ¶wiat³o rozb³ys³o nad polan±. Wtedy szybko wyj±³ broñ - miecz elfiej roboty, rêkoje¶æ by³a wysadzana rubinami, a klinga szara i matowa, ale rozb³yskuj±c± co parê chwil karmazynow± czerwieni±. Zakapturzony spokojnie spojrza³ na swoich prze¶ladowców mog±c ju¿ zobaczyæ ich w ¶wietle. To by³y orki w towarzystwie mniejszych, ale bardziej zwinnych goblinów. Orki z ostrymi, po¿ó³k³ymi k³ami, ciemnozielon± skór±, na której by³y wytatuowane symbole runiczne orków i umiê¶nion± budow± robi³y na ka¿dym wra¿enie. Do tego mia³y czarne, ¶wiñskie oczy które zmienia³y siê w kolor krwawej czerwieni w czasie ich s³awnego sza³u bitewnego. Wojownicze, z wielkimi zdolno¶ciami bitewnymi, by³y s³awne w ca³ej Tanarii. Gobliny, ma³e i chude, z czarnymi oczami, zgni³o zielon± skór± oraz z równie¿ z ¿ó³tymi k³ami wygl±da³y komicznie . W uszach mia³y z³ote kolczyki. Tchórzliwe i ma³e, w pojedynkê nie stanowi± zagro¿enia, ale w grupie czuj± siê pewniej.  Trzeba z nimi byæ jednak ostro¿nym, gdy¿ s± niezwykle szybkie, przerastaj±c nawet elfy. Gobliny i orki byli ubrani w ciê¿kie skórzane zbroje nabijane æwiekami. Jeden ork mia³ zbrojê p³ytow±. Wszyscy walczyli maczugami, mieczami, toporami oraz oskardami, do tego mieli wielkie, okr±g³e tarcze, orki ze stali, gobliny z drewna obci±gniêtego skór± bawo³a jaka. Razem by³o ich piêtnastu w tym o¶miu orków. Banda wymieni³a uwagi w swoim jêzyku i zaatakowa³a.

Orki rzuci³y siê pierwsze wrzeszcz±c szaleñczo. Podró¿ny doskoczy³ do pierwszego. Zablokowa³ dwa ciêcia orka i sam zaatakowa³. Stworzenie zablokowa³o cios i szybko skontrowa³o. Zakapturzony ustawi³ miecz poziomo do blokowania i zaabsorbowa³ impet uderzenia. Szybko kopn±³ orka w krocze i zaatakowa³. Ork zawy³, a ból os³abi³ refleks. Ostrze g³adko przesz³o przez ramiê stwora. Ten rykn±³ i zacz±³ szybko m³óciæ mieczem. Sza³ by³ podró¿nemu na rêkê. Unikn±³ trzech ciosów i zaryzykowa³  ciêcie w szyjê. Op³aci³o siê. Kolejne dwa orki rzuci³y siê na raz na niego z pa³kami. Mog³y z ³atwo¶ci± gruchotaæ ko¶ci. Zakapturzony kopn±³ jednego w nogê, a z drugim zderzy³ siê mieczem. Szybko weszli w wymianê ciosów. Kopniêty ork szybko do³±czy³ do walki. Po chwili jeden ork pad³ z rozoran± piersi±, a drugi kopn±³ podró¿nego. Postaæ zatoczy³a siê, ale zd±¿y³a unikn±æ ciosu orka. Kucaj±c zaryzykowa³a ciêcie poziome na brzuch. Trafi³a i rubinowy gejzer zala³ ca³± okolicê Czwarty ork z toporem wszed³ z podró¿nym w ostr± wymianê ciosów. Bestia by³a bardzo szybka. Nikt nie móg³ zdobyæ przewagi, ale topór ¶rednio nadawa³ siê do szermierki. Szala zwyciêstwa przechyli³a siê w stronê zakapturzonego, gdy ork otrzyma³ p³ytkie ciêcie w plecy wynik³y z nieuwagi. Cios nie by³ powa¿ny, ale zdekoncentrowa³ stwora. Podró¿ny szybko zasypa³ orka gradem ciosów. Istota zablokowa³a trzy, jednak nastêpny trafi³ go w pier¶, a kolejny w szyjê. Pad³ w ka³u¿y krwi. Kolejny mia³ ci±gle wiele zapa³u, mimo ¶mierci towarzyszy. Zakapturzony szybko skoczy³ do orka i wyprowadzi³ szybkie ciêcia. Stwór unikn±³ wszystkich ciosów i skontrowa³ . Nie trafi³ podró¿nego, który kopn±³ orka w bok i siekn±³ mieczem  w g³owê, która pêk³a na kawa³ki. Ostatnie dwa ruszy³y wywijaj±c w¶ciekle toporami. Podró¿ny przeturla³ siê na bok i zaatakowa³ z flanki. Z braku tarczy, spróbowa³ zas³oniæ siê twardym styliskiem topora, ale próba by³a nieudana. Stwór zawy³ z bólu, kiedy rêka wci±¿ ¶ciskaj±ca topór upad³a z pla¶niêciem na ziemiê. Jego kompan spróbowa³ skróciæ podró¿nego o g³owê, ale biegaj±cy w kó³ko ork bez rêki wpad³ mu pod topór i zgin±³ z wbitym w pier¶ ostrzem. Zakapturzony szybko podci±³ nogi zdezorientowanemu przeciwnikowi i przybi³ go mieczem do ziemi.

Ork dowódca pos³a³ gobliny. Podró¿ny wypowiedzia³ w stronê potworków s³owo mocy  tworz±c w powietrzu rêk± wzór. Z d³oni wystrzeli³y czerwone pociski zabijaj±c cztery gobliny w rozb³yskach ¶wiat³a. Ostatnie trzy próbowa³y pom¶ciæ swoich i kr±¿y³y wokó³ zakapturzonego cz³owieka, próbuj±c go sprowokowaæ do ataku. Nie doceni³y go. Kiedy jeden z nich rzuci³ siê na postaæ, to szybko zosta³ trafiony mieczem  w g³owê. Bryzgnê³a krew. Pozosta³e dwa rzuci³y siê na raz z szaleñstwem w oczach. Podró¿ny rozpocz±³ piruet defensywny. Roztoczy³ wokó³ siebie ochronn± burzê miecza, zas³aniaj±c siê seri± precyzyjnych ciêæ tworz±c trudn± do przebicia zas³onê. Gobliny szybko uderzy³y. Nie trafi³y celu. Zakapturzony uderzy³ p³azem miecza jednego z nich, szczerbatego szakala z opask± na lewym oku, rozpraszaj±c go i wyprowadzi³ ciêcie. Stwór nie mia³ szans. Jego towarzysz poda³ ty³y, a widz±c to ork przywódca szybko zaszed³ mu drogê i odr±ba³ jego g³owê jednym celnym ciêciem tasaka. Przez chwili obserwowali siê badawczo, mierz±c siê wzrokiem.
Dowódca rzuci³ siê na postaæ w kapturze . Szybki jak goblin i silny jak nied¼wied¼, próbowa³ pokroiæ ofiarê. Ich szermierski pojedynek trwa³ chwilê. Badali swoje zdolno¶ci.
- Dobrze walczysz, jak na kogo¶ innej rasy ale nie uda ci siê mnie pokonaæ!- zawo³a³ ork. G³os mia³ niski i chrapliwy. - Nie mogê pozwoliæ ci i¶æ dalej!
- Co ja wam zrobi³em?
- Obserwowali¶my ciê d³ugo. Jeste¶ niebezpieczny, musisz umrzeæ. I tak siê stanie!
- Dla twojego w³asnego dobra, lepiej ¿eby ci siê uda³o!- odrzek³ zakapturzony.
Starli siê ponownie. Mieli równe umiejêtno¶ci. Walczyli z furi±, nie mog±c prze³amaæ gardy przeciwnika. Wtedy trzeba liczyæ na b³±d wroga. Po dziesiêciu sekundach nadarzy³a siê okazja. Ork wzi±³ zbyt szeroki zamach mieczem; ods³aniaj±c brzuch. Podró¿ny zaryzykowa³ atak. Zanurkowa³ próbuj±c nabiæ orka jak na ro¿en. Stwór zareagowa³ i zablokowa³, ale ledwo. Zosta³ lekko zraniony w rêkê. Zaatakowa³ szybko podró¿nego mieczem w kierunku piersi. Gdyby mu siê uda³o, zakapturzony zosta³by przekrojony na pó³. Uda³o mu siê unikn±æ ciosu. Przeszed³ pod dziuraw± gard± przeciwnika i przeci±³ mu pier¶. Dowódca pad³ z rozoran± piersi±. Jednak szybko wsta³ i próbowa³ walczyæ dalej, ale zaczê³o mu brakowaæ si³. Podró¿ny spokojnie walczy³. Nie ryzykowa³, bo wiedzia³, ¿e ork sam padnie. Zd±¿y³ jednak przeci±æ ramiê i nogê stwora. Ork pad³ bez si³. Zakapturzony spokojnie schowa³ broñ i ogarn±³ wzrokiem pole walki. Szybko przeszuka³ rzeczy martwych i w³a¶nie podszed³ do dowódcy gdy ten spojrza³ na niego i przemówi³:
- Nie uda ci siê uciec, taka jest wola Pana.
- Co? Jakiego Pana? – zapyta³a postaæ.
- Pana potê¿niejszego ni¿ wszyscy inni. Bliska chwila jego nadej¶cia. Niewiernych czeka ¶mieræ w ogniu. Ukorz siê przed Jego wol±!
- O kim ty mówisz?
- Dowiesz siê.- odpowiedzia³ ork. Mia³em ciê zabiæ na Jego rozkaz, bo stoisz na Jego drodze. Zawiod³em go, ale mo¿esz siê do Niego przy³±czyæ. Jeszcze nie jest za pó¼no.
- Jak On siê nazywa?
- Jest wielki, potê¿ny i wszechwiedz±cy.- orkowi przerwa³ kaszel. Chwa³a mu! Znaki s± wszêdzie, ¿e on nadchodzi, niebiosa pe³ne gniewu, piek³o szalej±ce w dzikim szale.
- Kto? Kto? – dopytywa³a siê postaæ w kapturze. Gdzie s± te znaki?
- Dowiesz siê. Dowiesz siê…
Rozleg³ siê upiorny, nienaturalny ¶miech orka, któremu ¶mieræ zajrza³a w oczy.
Ork umar³ i ju¿ nic nie da³o siê zrobiæ. Przy jego ciele zakapturzony nic nie znalaz³. Ruszy³ wiêc dalej w drogê.
A w mroku czai³o siê z³o…

-------------------------------------

Bez w±tpienia trochê krótki i jak zwykle bardzo konstruktywny (typowy dla mnie - nastrój tajemnicy, ma³y opis otoczenia, a potem wieeeeeeelka rze¼nia)

Ostatnio edytowany przez Sauron (2011-02-27 09:46:52)