Sprawa z tym miastem jest o tyle ciekawa, że ma trochę trudniejszy początek gry ze względu na brak kogokolwiek kto by mógł strzelać. Bohater nabiera poziomów, ale nekromancja na wyższych poziomach pozwala nam na wskrzeszanie co raz silniejszych istot, np. wampiry. Przy czyszczeniu neutrali kluczowym jest tankowanie ożywionymi jednostkami i bohaterami, oszczędzając to co mamy, w imię ściągania kontry. Wykupując duchy otrzymamy bardzo mobilną i odporną na ataki fizyczne jednostkę postarzającą. Biorąc cerbery otrzymujemy powstrzymywanie kontry i wielokrotny atak. Bez udziału magii, duchy powinny pożyć dłużej (postarzenie też sporo daje), ale cerber zadaje większe obrażenia. Jedna i druga opcja jest ok, kwestia przeciwnika i naszego stylu walki.

Zarówno wampiry jak i pomioty to straszne bestie, każdy z nich jest silny i nie będzie błędu nieważne kogo weźmiemy. Choć przy walce z istotami nieożywionymi bardziej ucierpi wampir przez niższe hp i utratę wyssania życia, podczas gdy pomiot straci truciznę ale atak zasięgowy jest zawsze przydatny. Niemniej nie da się zrobić wyłącznie nieożywionej armii, więc sytuacja dla wampira i tak nie wygląda aż tak źle w tym wariancie. Można jednak zrobić tak, czyli rozwinąć skill nekromancji, by wskrzeszać wampiry a z miast rekrutować pomioty. Też całkiem dobre, ale już wymaga bohatera w którego troszkę już zainwestowaliśmy albo po prostu cierpliwości.

Kościany smok siłowo jest lepszy od diabła, ale diabeł jest rzecz jasna diabelnie szybki i wciąż można nim ciekawie zagrać. Diabłem trzeba jednak jak zawsze grać z głową, bo teleportacja do całej armii wroga będzie dla niego bardzo bolesnym przeżyciem. Co prawda smok jest silniejszy ale diabłem się naprawdę fajnie gra i wcale mi nie przeszkadza od czasu do czasu granie właśnie nim. Nawet ostatnia misja kampanii Pół-Martwy w pewien sposób do tego zachęca bo niedaleko naszego miasta mamy siedlisko diabłów. Lodowe demony są uzależnione od liczby diabłów, ale są silne i ten zamrażający atak trochę straszy.

Właśnie problem z chochlikami jest taki, że są kruche i nie można nimi podejmować bezpośredniej walki i trzeba kombinować. Latać tu i tam, odwracać uwagę. Wysysanie many bywa przydatne. Lisze by się przydały, ale pewnie nie wiedzieli jak je wcisnąć. Chcieli zrobić miasto demonów i nieumarłych, z obiema rasami w równowadze, no i zabrakło miejsca.

Baron nie doceniasz ich, dużo jednostek 1 poziomu są silne, tylko bardziej liczy się wykorzystanie. Np. takie rusałki na łuczników, krasnoludy do ochrony dystansowych, niziołki jako dystansowi liczący w setkach itd. itp.