Na długi czas zniknąłem. Pomyślałem że upublicznienie nieco dalej moje skromne wierszyki. Może nie są najlepsze. Ale ciekawe. Mam nadzieje że się spodobają. Oto one:

1. Góry smocze

Piętrzyły się one wśród rozległych równin
przeszywały niebo swymi ostrymi szczytami.
Na ich wierzchołkach malował się śnieg.
A u podnóży lasy zielone okrywały podnóża gór.
Były to Smocze Góry znane w Pantagenie.

Przyciągały one podróżników swoim majestatem,
kusiły głupców rozmaitymi skarbami.
Bowiem kto tu przybyłby zarobić,
nie wracał już do domu rodzinnego.
Były to Smocze Góry znane w Pantagenie.

Rano, kiedy jeszcze mgła okrywała kotliny między szczytami
ptaki śpiewały, kozice skakały, drapieżniki zaś polowały
a spragniony przygód człowiek tęsknie spoglądał na majaczące góry
przybył tu po to by je odwiedzić
Były to Smocze Góry znane w Pantagenie.

Później zaś zmieniały się one, kiedy słońce chyliło się ku zachodowi
z tego miejsca wypełzały niebezpieczeństwa
wszystko, co żywe uciekało z wielkiej zadumie.
Były to Smocze Góry znane w Pantagenie.

Kiedy groza i strach przepełniły całą okolicą
wyłaniały się One, wspaniałe i majestatyczne
wielkie stworzenia smokami zwanymi.
Z tego znane są góry Smocze,
a każdy wędrowiec Pantageny wie to.

2. Gdzieś na trakcie...

Gdzieś na trakcie górach
wędrował samotnie nieznany nikomu podróżnik
myśląc że będzie bezpieczny obrał sobie tą drogę,
jednak miał pewną niespodziewaną przygodę.

Gdzieś na trakcie w górach
nieruchomo leżał ranny człowiek
ów wędrowiec miał pecha
napadli go zbóje.

Gdzieś na trakcie w górach
zapomnianych przez ludzi
na pomoc czekał podróżnik,
który ranny leżał bezruchu.

Gdzieś na trakcie w górach
na mało uczęszczanym szlaku
wybawienia udzielić miał ktoś,·kto podobnie jak On zabłądził w te ziemie.

Gdzieś na trakcie w górach
na odciętym od świata zakątku
przeżył człowiek dzięki pomocy drugiego,
obaj zyskali najcenniejszy z darów!!

Gdzieś na trakcie w górach
Ocalały postawił pomnik w miejscu gdzie leżał
Na pamiątkę że tu był i na pamiątkę
tego że żyje.

3. Gadzina z gór

W górach na dalekiej północy,
tam gdzie mgły od zawsze panujące,
i śniegi stoki gór pokrywające.
Mieszka smok przebrzydły, śmierć siejący.

W noc późną gad przeklęty wzlatuje nad ziemię,
miasta po drodze spotkane - niszczeją,
życie w nich zamiera, ludzie giną.
Zaś to bydle jest tylko by niszczyć.

Bestia ta podła i czci nie warta,
wzleciała nad Gnarkiem i rzygnęła ogniem,
wściekła zniszczyła wieżę ratuszową ogonem.
Ludzie pierzchali gdzie tylko mogli.

Smok zniszczył wspaniałe miasto.
ci którzy zostali lamentowali,
życie opuściło osadę, smok również.
Sprawca kieruje się do swej pieczary...

Władyka pobliski, Lybort miał na niego plan,
zebrał ludzi na święty bój z gadem,
na honorową walkę, poszli tłumem w ślad,
szykują mu tutaj pole grobowe.
Gdzie smok spocznie na wieki, w zapomnieniu.

Odtąd po smoczej bestii ostał pancerz z łuski,
srebrzy się on iskrzy, i oko kusi.
Oko głupców i idiotów.
Smocze złoto - łuska gadzia.

Zbroja z łuski była pokusą
ludzie zabijali się o nią
tak jak to niegdyś
smok przeklęty z nimi czynił.