Później dowiesz się jakie afery wywołały te miłe sługi światła. Fabuła przypomina nieco kryminał, dlatego mnie ciekawi. @WuWu, nekromanci to wiedzieli. Na istnieje istnieje takie coś jak reinkarnacja. Przemiana jakieś kryminalisty w ghula jest traktowana jako swoista kara.

Umiejętności wykupujesz za punkty otrzymywane za wbijanie kolejnych poziomów bohatera. Masz tam wybór zdolności magicznych i niemagicznych. Bohaterowie mocy i magii mają pewne swobody i ograniczenia w rozwoju. Magowie poznają wyższe poziomy magii, a wojownicy wyższe poziomy zdolności niemagicznych. Bohaterów pobocznych można przeszkolić z umiejętności bardziej ekonomicznych, np. wyższy przyrost jednostek, lepsze kursy na targowisku, logistyka itp.

Jest jeszcze wybór drogi łez lub drogi krwi. Dana droga oferuje dodatkowe dwie umiejętności przy kolejnych poziomach reputacji.

Nekromanci byli wówczas częścią całej społeczności magicznej, jednym z domów czarodziejów. Dopiero później w wyniku wojny domowej oderwali się od pozostałych. Można więc powiedzieć, że to oni reprezentują magów.

Z całą pewnością mogę stwierdzić że gra jest dobra jeśli naprawdę ma się nadmiar wolnego czasu. Mapy nieco wahają się w rozmiarach, ale ogólnie są duże z wieloma zadaniami do wykonania. Oprócz nagród, zwykle odblokują też nowe lokacje albo pojawią się wrogie armie do pokonania. Trzeba więc uważać, bo można się niemile zaskoczyć. Gra premiuje eksplorowanie początkowych lokacji dopiero potem przejście do kolejnych. Przykładem tego jest uruchomienie agresji przeciwnika gdy np. zajmie się kluczowy przygraniczny fort, wtedy będzie można spodziewać się nalotów wrogich bohaterów.

Tak jak napisałem, w grze jest dużo do zrobienia. Mamy 2 misje prologu, 5 kampanii po 4 duże misje, finał w którym wybieramy zakończenie (1 z 2 map) - to sama podstawka. Mamy jeszcze 2 DLC po 2 misje. Potem jeszcze dochodzą Cienie Mroku z kampaniami Lochu i Nekropolii po 4 misje każda. Dochodzą jeszcze scenariusze i tryb multi. Zdecydowanie na brak contentu narzekać nie można.

Wielkość map i ich złożoność wiąże się też z tym, że wszystko długo trwa i wolno idzie, więc te 5 miesięcy to tutaj norma. Prędzej czy później używam bitwy automatycznej, bo armię mam na tyle sporą i bohaterów na tyle sprawnych, że sobie poradzą beze mnie. Droga Łez jest mniej czasochłonna, a nieco łatwiej przenoszę tam swój nawyk z poprzednich Heroes czyli jednostki na widok armii uciekają w popłochu - mogę im pozwolić uciec za punkty łez lub ścigać za punkty krwi. W związku z tym łatwiej jest mi grać Łzami. Nie chciałem jednak mieć całej Łzawej rodzinki - Sandor i Irina są Krwiści, Anastazja, Anton i Kirił są Łzawi.

Wybór Łzy vs Krew uzależnia epilog czyli finał. Ja osobiście wolę Łzy, gdyż nie bardzo lubię okazyjne "hurr,dur,niszczyć" Krwi. Po prostu wolałbym bardziej racjonalne podejście do dominacji. Zresztą bardziej wolę zakończenie Łez, biorąc pod uwagę ujawnione fakty.

Ostatnio edytowany przez Sauron (2015-04-05 11:53:17)